En iedereen kende opeens het dorpje Akersloot...

Openbaar Zwembad
Het motel werd gebouwd in 1980 en ging open in 1982. Het lag midden in een groot, groen weiland. Weliswaar in de buurt van Alkmaar, maar verder zonder achterland aan de westkant. Eén stap verder en je stond in zee. Niet de eerste plek waar je aan zou denken als bestemming voor een groot hotel. Maar Gerrit van der Valk dacht er anders over. Hij kon het uitstekend vinden met de burgemeester van het Noord-Hollandse gehucht. De deal was dat Gerrit zijn bouwvergunning kreeg als hij samen met het hotel ook een openbaar zwembad zou realiseren. Aldus geschiedde en zo ontstond op een stukje landbouwgrond een spectaculair groot hotel. De bouw was een gezamenlijke onderneming van Arie en Gerrit. Arie had een kozijnenfabriek en leverde de bouwvakkers. Gerrit bracht het beton en het ijzer in. De bouw ging voolledig op de eigengereide manier van de broers. Als Gerrit er niet uitkwam met de grote betonleveranciers, kocht hij gewoon de grondstoffen en ging zelf beton draaien.

Toekan
Een'kapitein' voor Akersloot was snel gevonden. Ben van der Valk, het derde kind van Arie, werkte in Voorschoten en zijn oom en zijn vader zagen er geen probleem in om hem de wei in te sturen. Ben was pas 21, maar een echte horecaman. Zoals vele Valken voor hem geen studiebol, maar een echte practicus die al jaren met veel enthousiasme in verschillende vestigingen door heel Nederland had gewerkt. Aanvankelijk had hij helemaal geen zin in de Toekan. Van der Valk werd vaak geassocieerd met grootschalige horeca en de familie kwam regelmatig negatief in het nieuws. Tegen alle 'Valkmores' in zette Ben daarom bij de toegangsweg naar zijn kersverse hotel een bord met een afbeelding van een valk.

Gok
Toen Akersloot werd geopend, was het amper klaar. De dakpannen lagen er nét op. Volgens de Valkentraditie moesten de deuren zo snel mogelijk open, want er moest omzet gemaakt worden. Maar de straatstenen voor het parkeerterrein waren nog niet eens gebakken. Geregeld werden er die dagen dan ook auto's van gasten per kraanwagen uit de modder gesleept. Ook het hotel was nog niet klaar. Er waren weliswaar vergunningen voor verleend, maar uit voorzichtigheid was alleen de fundering gestort. Mocht het restaurant niet goed gaan lopen, dan hoefde het hotel in ieder geval niet gesloopt te worden. Ben weet het nog goed: "iedereen vond die locatie een enorme gok en we verwachtten er eigenlijk niet zo veel van. Maar ik geloofde er heilig in dat iedere locatie zijn eigen publiek kan creëren."

Vanaf dag één liep het storm in Akersloot. Gasten kwamen in groten getale, alsof het publiek jarenlang op een Van der Valk in de buurt had gewacht. Soms was het in die eerste jaren gewoonweg te druk. Ben: "Ik heb geen idee waarom we zo populair waren. Natuurlijk kenden de mensen ons hen hebben we keihard gewerkt om gasten het idee te geven dat ze welkom waren. Maar dat verklaart nog steeds niet helemaal dat gigantische succes".

Competitie
Feit is wel dat Akersloot ruim twintig jaar het bestlopende restaurant was binnen de gehele keten. En iedereen kende ineens het dorpje Akersloot. Een aantal keer werd het restaurant verder uitgebreid om aan de vraag te kunnen voldoen. Steeds een stukje erbij. Ben: "Nu denken we heel anders en doen we het in één keer goed. Maar dat 'stukje-bij-beetje-beleid' had ik nog van mijn vader. We moesten áltijd zuinig zijn. Alleen bouwen als er genoeg geld was. Je wilde gewoon geld verdienen om dan zoveel mogelijk in de centrale pot te kunnen storten. Hard werken werd altijd beloond. Je deed het voor het bedrijf, maar binnen dat systeem wilde je wel de beste zijn. Dat competitieve tussen mijn familieleden heeft ons ver gebracht."